Tema “Njih vetveten” ka një rëndësi të veçantë në filozofi dhe është përdorur nga filozofë të ndryshëm si Sokrati, i cili e theksoi këtë thënie si një udhëzues për të arritur njohjen dhe vetëdijen e thellë të individit. Kjo thënie na nxit të bëjmë një reflektim të thellë për veten tonë, për ndjenjat, mendimet dhe veprimet tona.

Njohja e vetvetes është një proces kompleks që mund të përfshijë të kuptuarit e asaj që jemi, përse veprojmë në një mënyrë të caktuar dhe si mund të ndryshojmë për të arritur më shumë lumturi me veten dhe me botën rreth nesh. Mirëpo, një pyetje e rëndësishme që lind është: A mund ta njohim vërtet vetveten duke përfshirë edhe pavetëdijen?

Sipas teorive të psikologjisë, pavetëdija ka një ndikim të madh në jetën tonë. Për shembull, Freud-i mendonte se shumë nga sjelljet dhe mendimet tona janë të lidhura me gjëra që ndodhin në pavetëdijen tonë, por që ne nuk mund t’i kuptojmë lehtë. Kjo do të thotë që një pjesë e madhe e asaj që jemi mund të mbetet e fshehur për ne, dhe kjo mund të bëjë që njohja e vetvetes të jetë një proces shumë më i komplikuar.

Megjithatë, kjo nuk do të thotë që nuk mund të përpiqemi për të kuptuar veten më mirë. Përmes reflektimit dhe analizës, mund të arrijmë një njohje më të thellë të asaj që është brenda nesh. Mund të përdorim psikoterapinë dhe teknika të tjera për të zbuluar pjesë të pavetëdijes sonë, dhe kështu mund të bëjmë një hap më pranë njohjes së vërtetë të vetvetes.

Në përfundim, “Njih vetveten” është një thënie që nxit një udhëtim të brendshëm, që mund të përfshijë të gjitha nivelet e ndërgjegjes dhe pavetëdijes. Ajo nuk është një njohje e menjëhershme, por një proces që kërkon reflektim dhe përpjekje të vazhdueshme për të kuptuar veten dhe për të arritur një ekuilibër më të mirë midis asaj që dimë dhe asaj që nuk e dimë për veten tonë.

Punoi: Flavio Hajdarasi